Terapia jąkania u dzieci

W obecnym bogatym repertuarze terapii dedykowanych dorosłym osobom jąkającym pewnego rodzaju trudność stanowi jednoznaczne wskazanie jednej  efektywnej metody terapeutycznej. Dzieje się tak ponieważ jąkanie samo w sobie jest zaburzeniem mało stabilnym i nieprzewidywalnym. Dlatego tak ważna jest indywidualizacja programu terapeutycznego.

Terapia dziecięca jąkania dla samego dziecka powinna być jedynie przyjemną zabawą. To co jest pewne to unikamy koncentrowania się na niepłynności. Unikamy także koncentrowania się na samym akcie mowy.

Zachęcamy dziecko do opowiadania, wspieramy i budujemy większą pewność siebie.

W odniesieniu do dzieci rodzaj programu terapii ma charakter bardziej uniwersalny. Optymistyczne są dane, które wskazują na samoistne ustąpienie niepłynności u większości dzieci.¹ Specjaliści analizując etiologie jąkania biorą jednak pod uwagę ryzyko utrwalenia objawów naturalnej niepłynności mówienia i zwiększenie nasilenia objawów ze względu np. na niewłaściwą reakcję opiekunów, która wg części badaczy przyczynia się do powstanie napięcia związanego z mówieniem. Pamiętając własne doświadczenie jako jąkające dziecko uważamy to podejście za warte ujęcia w terapii dzieci. Słusznym wydaje się zatem w programie profilaktycznym jąkania oraz w  działaniach terapeutycznych adresowanych do jąkających się wykorzystać strategie rodzinne² oraz strategie ukierunkowane na bezpośrednią pracę z dzieckiem.

Do strategii rodzinnych zaliczymy m.in.:

• „czas specjalny”
• otwarte mówienie o jąkaniu
• budowanie u dziecka pewności siebie
• mówienie po kolei
• wspieranie dziecka w radzeniu sobie z uczuciami
• zmniejszenie wymagań w stosunku do dziecka, szczególnie w sytuacji gdy są one nierealnie wygórowane
• zapewnienie dziecku optymalnej ilości snu i wypoczynku
• konstruktywne radzenie sobie z trudnym zachowaniem dziecka
• wprowadzenie planu dnia
• zmniejszenie tempa życia ³

Strategie ukierunkowane na bezpośrednią pracę z dzieckiem⁴:

• włączenie ruchu wspomagającego np. metoda wystukiwania dr. Krzysztofa Szamburskiego
• zwalnianie tempa mowy
• stosowanie pauz na „zebranie myśli”
• delikatny start mowy
• zwięzłość wypowiedzi
• kontakt wzrokowy.

Zarówno program terapii dedykowany dorosłym jak i dzieciom stosowany w naszej praktyce zawiera elementy programu autorskiego.
O metodach tych powiemy chętnie podczas przekazywania informacji podsumowujących wnioski diagnostyczne, przed rozpoczęciem terapii.

Po zakończonej terapii zapraszamy do udziału w organizowanych przez nas warsztatach dla dzieci z tendencją do niepłynności. Dzieci mają wówczas możliwość wspólnej zabawy  "pod okiem terapeuty" a rodzice czas na rozmowy oraz dzielenie się doświadczeniem.

Na pytania dotyczące programu terapeutycznego niepłynności mówienia u dzieci
udzielamy informacji telefonicznie t. 504 097 657.
W sytuacji gdy prowadzimy konsultację nie odbieramy telefonów.
Prosimy wówczas o sms z informacją w jakiej sprawie Państwo podejmowaliście kontakt.
Oddzwonimy w przeciągu 24 godzin.

______________________________________________________________________________

Z. Tarkowski, Jąkanie, w: T. Gałkowski (red.), Podstawy neurologopedii, Opole 2005, s. 705
E. Klaine, A. Nicholas, Praktyczna interwencja w jąkaniu wczesnodziecięcym, Gdańsk 2013, s. 137
E. Klaine, A. Nicholas, Praktyczna... op. cit., s. 179
E. Klaine, A. Nicholas, Praktyczna... op. cit., s. 137