Indywidualna terapia jąkania

Terapia indywidualna jąkania może mieć charakter konsultacji psycho-logopedycznych 1-2 razy w tygodniu lub terapii intensywnej, wówczas konsultacje odbywają się codziennie przez 10 dni (z wyłączeniem sobót i niedziel). Terapię indywidualną można określić jako bezpośredni kontakt pacjenta z terapeutą. Polega na szczerej i swobodnej rozmowie terapeutycznej bez udziału osób trzecich, warsztatach płynnej mowy, relaksacji oraz treningu społecznego redukującego lęk związany z sytuacjami komunikacyjnymi. W terapii indywidualnej podkreśla się, że sam terapeuta jest narzędziem pracy, w szczególności ma to miejsce w sytuacji gdy terapeuta jest osobą, która doświadczała jąkania i stosuje metody upłynniania mowy.

1. Skuteczność terapii indywidualnej
Terapia indywidualna umożliwia analizę własnej historii życia i dotarcie do przyczyn leżących u podstaw patologicznych reakcji - jąkania.

Aby terapia indywidualna była skuteczna, trzeba mieć świadomość występowania pięciu kategorii zjawisk podczas konsultacji terapeutycznych:

• relacje pacjent-terapeuta,
• opór pacjenta przed zmianą,
• rozładowywanie napięć emocjonalnych,
• uświadamianie, wgląd, modyfikacja schematów poznawczych,
• uczenie się.

Powyższe kategorie zjawisk wpływają na jakość procesu terapeutycznego.
Na skuteczność terapii mają wpływ poniższe czynniki:

• osobowość, cechy, zachowania i podejście terapeuty,
• nadzieja pacjenta na wyleczenie,
• wykorzystane techniki terapeutyczne, np.: praca z ciałem, psychodrama, techniki modelowania, klaryfikacja, psychoedukacja, desensytyzacja, rysunek i analiza wytworów pacjenta, trening nowych wzorców zachowań itp.,
• pozytywne podejście i motywacja do udziału w terapii ze strony pacjenta (samodzielna inicjatywa i chęć poprawy jakości własnego życia jest najlepszym punktem wyjścia dla pracy terapeutycznej;
• gotowość pacjenta.

2. Trudności podczas terapii indywidualnej

Konsultacje odbywają się zwykle w gabinecie. Muszą być zapewnione odpowiednie warunki, sprzyjające rozmowie terapeutycznej, np. odpowiednia temperatura w pomieszczeniu, estetyka wnętrza, wygodne siedzenie, właściwa aranżacja przestrzeni. Kiedy podczas sesji wykorzystywane są elementy pracy z ciałem (drama, ćwiczenia fizyczne, ćwiczenia relaksacyjne lub oddechowe, pantomima), należy zadbać o stosowne wyposażenie, np. materac itp.

Terapeuta musi dbać o utrzymanie specyficznej relacji terapeutycznej i o to, by pacjent mógł czerpać satysfakcję z kontaktów z innymi ludźmi, nie tylko z relacji terapeutycznej. Musi przepracować niepoprawne schematy funkcjonowania i wyposażyć w takie umiejętności, które podwyższą jakość życia klienta. Terapeuta pojawia się tylko na jakiś czas w życiu ludzi potrzebujących pomocy, a potem powinien zniknąć, by umożliwić im sprawne funkcjonowanie w oparciu o wskazówki wyniesione z terapii. Przed błędami i nadmiernym zaangażowaniem emocjonalnym w problemy pacjenta chronią terapeutę kontrakt terapeutyczny.

3. Terapia jąkania

Leczenie zaburzeń  jest procesem długotrwałym i skomplikowanym. Jąkanie ma charakterystyczne objawy i przebieg, a dużą rolę w jego rozwoju oraz terapii odgrywa osobowość osoby jąkającej się i jego indywidualne predyspozycje. Również w odniesieniu do jąkania należy wziąć pod uwagę przebieg nasilenia objawów u pacjenta i dobrać odpowiednie metody terapeutyczne, dostosowane do indywidualnych potrzeb.
Jąkanie jest zaburzeniem, które destabilizuje funkcjonowanie. Terapia psycho-logopedyczna jest celową interwencją. W pracy indywidualnej z klientem podstawową metodą oddziaływania jest słowo.

Terapeuta może wykorzystywać szereg różnych technik, które mają na celu zmianę myślenia pacjenta, ukazanie mu błędów w jego zachowaniu. Do podstawowych technik należą: udzielanie informacji, sugestie, przekonywanie, pobudzanie procesów kojarzenia, odbijanie (wybiórcze powtarzanie wypowiedzi lub ich fragmentów), interpretacje, zmiana postaw, modelowanie, oskonalenie zdolności rozwiązywania problemów.

Obecnie istnieje wiele modeli terapeutycznych i rodzajów terapii wywodzących się z różnych nurtów psychologicznych. Do głównych nurtów psychoterapeutycznych należą: podejście psychodynamiczne, poznawcze, behawioralne oraz humanistyczne. Każdy z tych nurtów ma charakterystyczne metody terapeutyczne.

    Podejście poznawcze

W podejściu poznawczym bardzo istotne jest zwrócenie uwagi na racjonalność procesów myślowych, które mają wywierać wpływ na zachowanie. W trakcie oddziaływań terapeutycznych wykorzystuje się techniki modelowania oraz naśladowania. W ten sposób wpływa się na zachowanie i myślenie pacjenta oraz stara się utrwalić pożądane cechy. To podejście zwraca szczególną uwagę na procesy myślowe – emocje, nastawienia, oczekiwania, odbiór i przetwarzanie informacji – oraz na zniekształcenia, jakie w tych procesach mogą wystąpić.

    Terapia behawioralna

Behawioryzm związany jest przede wszystkim z zachowaniem oraz jego korektą. W nurcie tym można wyróżnić dwa główne modele, na podstawie których prowadzone są terapie. Pierwszy model oparty jest na warunkowaniu klasycznym, drugi – na modyfikacji zachowania. W procesie warunkowania klasycznego stosuje się techniki  systematyczne odwrażliwianie (które pozwala pozbyć się irracjonalnych lęków i zachowań). Stosowanie modyfikacji zachowania polega na wzmacnianiu pożądanych zachowań i cech poprzez pozytywne komunikaty, natomiast osłabianie i w miarę możliwości eliminowanie cech i zachowań szkodliwych lub niepożądanych. Terapia behawioralna ma na celu zmianę zachowania, a przez to zmianę myślenia danej osoby. Często ten rodzaj terapii łączony jest z podejściem poznawczym, co w rezultacie daje lepsze efekty.

    Terapie humanistyczne

Terapie humanistyczne skupiają się przede wszystkim na człowieku, jego przeżyciach oraz wewnętrznym świecie. Terapeuta ma na celu pobudzić jednostkę do rozwoju oraz stwarzać warunki odpowiednie do tego procesu. W tym rodzaju terapii zachęca się pacjenta do przejmowania kontroli i podejmowania samodzielnych decyzji. Dzięki rozwojowi pacjent może zmieniać swoje myślenie i zachowanie oraz poprawiać swój stan. Jest to rodzaj terapii, który koncentruje się na osobie.

    Terapia logopedyczna

Terapia logopedyczna jąkania ma na celu naukę metod upłynniających mówienie oraz narzędzi do  bardziej płynnego przejścia bloków.

5. Kontrakt terapeutyczny

Kontrakt psychoterapeutyczny jest ważną procedurą podczas każdej formy terapii. Stanowi on rodzaj dokumentu, umowy podpisywanej (bądź zatwierdzonej ustnie) pomiędzy stronami – w przypadku terapii indywidualnej między terapeutą a pacjentem. Kontrakt terapeutyczny określa wszelkie szczegóły dotyczące procesu terapeutycznego oraz konsultacji (spotkań). Zwykle zostaje ustalony na początku terapii. W kontrakcie znajdują się informacje dotyczące:

• celu terapii,
• form pracy terapeutycznej,
• planowanego czasu trwania terapii,
• miejsca terapii,
• częstotliwości i długości konsultacji terapeutycznych,
• warunków odwoływania spotkania,
• wysokości i formy płatności za konsultacje,
• sposobów komunikowania się pomiędzy konsultacjami,
• wykorzystania aparatury, np. kamery, echokorektora podczas sesji.

Dbając o komfort i jakość świadczonych usług każdy terapeuta i pacjent powinni na samym początku sporządzić kontrakt terapeutyczny wiążący obie strony i przez obie strony zaakceptowany. Zazwyczaj sesja terapii indywidualnej trwa około 50 minut, ale oczywiście istnieją wyjątki podyktowane potrzebą klienta albo wynikające z założeń poszczególnych szkół psychoterapii. Trzeba pamiętać, że samo zawieranie kontraktu i jego elementy pełnią funkcję terapeutyczną, gdyż pozwalają, np. zanalizować motywację pacjenta do pracy nad sobą.

Na pytania dotyczące programu indywidualnej terapii jąkania
udzielamy informacji telefonicznie t. 504 097 657.
W sytuacji gdy prowadzimy konsultację nie odbieramy telefonów.
Prosimy wówczas o sms z informacją w jakiej sprawie Państwo podejmowaliście kontakt.
Oddzwonimy w przeciągu 24 godzin.